Come back you little witch....

     Έχω να γράψω από τις 17 Μαϊου. Συμπτωματικά, το τελευταίο ποστ ήταν για το ζεόλιθο, που έλεγα θα τον πάρω και δεν έχει παρενέργειες και άλλα τέτοια χαρούμενα. Και από τότε σιωπή. Αφού και εγώ ρίχνοντας μια ματιά σήμερα σκέφτηκα μήπως και τα τίναξα από την πολλή αποτοξίνωση, και γι'αυτό σταμάτησα να γράφω. :)
    Anyway, ο ζεόλιθος μια χαρά πήγε, να το δοκιμάσετε παιδιά, αν μη τι άλλο κακό δεν κάνει, οπότε βουρ.
    .....
..Είναι που έχει πέσει μια στεναχώρια στον κόσμο και δεν μπορείς να εκφραστείς ελεύθερα, με καταλαβαίνεις, ε;
   Τί να σου γράφω τώρα για ξόρκια και μεταξωτές κορδέλες, λες.
Και μετά κοιτάζω το keyword analysis (sic) και βλέπω πως οκ, κάτι κινείται, ακόμα και αν εγώ είμαι ψόφια.
Εκτός από το ζεόλιθο; Ο γάμος (μεγάλο κεφάλαιο), είναι το δεύτερο σε hits (been there, done that). Ακολουθεί το φεγγάρι, η Μάριον Γκριν, τα ξόρκια για δουλειά, τα σιγίλια, το mabon και δε συμμαζεύεται.

Το ΜΑΒΟΝ; Από όλες τις γιορτές του γουικανικού τροχού του χρόνου, το Mabon; Γιατί;

Αν το σκεφτείτε πάντως λίγο, μοιάζει να έχει πολλές ομοιότητες με την ψυχολογία του μέσου Έλληνα αυτόν τον καιρό... Ή ίσως επειδή σπάνια σαν ιδιοσυγκρασίες δίνουμε σημασία στο πέρασμα στο σκοτάδι (μεσογειακό ταμπεραμέντο να το πώ; εγγενή αισοδοξία;), να μας φαίνεται το mabon μια πολύ "ξένη" γιορτή και να θέλουμε να μάθουμε πώς γίνεται να γιορτάζεις το σκοτείνιασμα.