το ξόρκι της πετυχημένης απεργίας-διαδήλωσης

Είστε εργατοπατέρας/συνδικαλιστής που θέλει να προωθήσει μαχητικά τις ιδέες του; Είστε εργαζόμενος συγκεκριμένων ή μη πολιτικών πεποιθήσεων που έχει κουραστεί από την κατάσταση και θέλει την αλλαγή εδώ και τώρα; Είστε απλά ένας από τους εκατομμύρια αγανακτισμένους του κόσμου που θέλουν σπρώχνουν τη Σελίδα της Ιστορίας να γυρίσει; Τότε, αγαπητοί αναγνώσται, το ξόρκι αυτό είναι για εσάς!

Τί θα χρειαστούμε:
Μία χρονικά οριοθετημένη απεργία/συγκέντρωση διαμαρτυρίας (π.χ. 19 Οκτωβρίου)
Πολλή θέληση.
Αρκετή αίσθηση ματαιότητας
Προαιρετικά: ένα προστατευόμενο μέλος της οικογένειας ("επαναστάτησα για τα παιδιά μου"/ "όχι για μένα, για τη φουκαριάρα τη μάνα μου")


Προετοιμασία:

Περνάμε όοοοοολο το τέρμινο από τη Νέα Σελήνη μέχρι το Χάσιμο ξαγρυπνώντας από ανησυχία. Φράσεις κλειδιά που θα μας βοηθήσουν σε αυτό το διαλογισμό είναι οι εξής: "Άρση μονιμότητας", "μείωση μισθών", "έκτακτη εισφορά", "αύξηση τιμών", δάνειο" κτλ, κτλ, κτλ. Όπως όλοι καταλαβαίνουμε, κεντρικό θέμα του διαλογισμού μας είναι τα αρνητικά συναισθήματα που προκαλούν οι φράσεις-κλειδιά και ο κατάλληλος χειρισμός τους προκειμένου να μετατραπούν σε θετική παραγωγική ενέργεια.

Σε παραγωγική ενέργεια;

Βεβαίως αγαπητά μου παιδιά, και εδώ βρίσκεται η ειδοποιός διαφορά που ΕΜΕΙΣ έχουμε σε σχέση με ολους τους ακόλουθους του Αριστερού Μονοπατιού, του Μαύρου Δρόμου, της λεγόμενης Αφύπνισης/Απελευθέρωσης και όλους όσους άλλους θεωρούν ότι εισπνέοντας από ένα μπουκάλι μπορούν να μεταμορφωθούν σε σατανιστές (ξέρετε εσείς τι εννοώ παλιόπαιδα, αλλιώς δεν θα έβρισκα τέτοια keywords αναζήτησης στο blog μου).

Διότι και καθότι, αν αφήσουμε την αρνητική ενέργεια να μας καταβάλλει, ποία, ποιά λέγω η θέση μας στην κοινωνία; Προφανώς χωρίς τη σωστή διαχείριση αυτής της αρνητικής ενέργειας θα καταλήξουμε (θα καταλήξετε δηλαδή) σε ανόσιες και ειδεχθείς πράξεις, όπως το μούντζωμα άφταιγων κτηρίων που σημάδεψαν την σημαντικότατη πολιτική ιστορία του τόπου, το γιαούρτωμα αθώων πολιτικών σε σινεμάδες και έτερα κέντρα (συν-)εστίασης,  η μόλυνση των πάλλευκων τοίχων της πόλεως με σπρέυ και δημιουργικές ακατανόητες σκέψεις (όπως το φτου-κοπρια-ολ-τάιμ-κλάσσικ "την κρίση να πληρώσουν οι πολιτικοί"), μη σας πω και η ψήφιση της Δεξιάς για την επόμενη Τετραετία (θου Κύριε...)

Ενώ τώρα που θα ακολουθήσουμε το παρόν ξόρκι; Ε; Εεεεεε; Ξαγρυπνήστε ελεύθερα φίλοι μου, συγκεντρώστε την απόγνωση, το φόβο σας, την αρνητική εν γένει διάθεσή σας, και ετοιμαστείτε να αλλάξουμε μαζί τον κόσμο!

Ετοιμαστήκατε;

ΜΑΚΗ! Σε βλέπω που σε πήρε ο ύπνος, ξύπνα γρήγορα και συνέχισε να ανησυχείς. Μας χαλάς τη ροή της ενέργειας με το ευδαίμον ροχαλητό σου.. (τσ,τσ,τσ, τί κόσμος....)

Αφου λοιπόν ακολουθήσετε τις παρούσες βραδυνές οδηγίες, την πρόπαραμονή της απεργίας/διαδηλωσης ετοιμάστε τα εξής:

Μια φωτογραφική μηχανή (για να απαθανατίσετε την ιστορική στιγμή)

Λέιζερ πόιντερ (πράσινο κατά προτίμηση  θα δείτε μετά γιατί)

Προαιρετικά (αν είστε ιδιαιτέρως περιπετειώδης τύπος):

Αθλητικά παπούτσια (γιατί με το 18ποντο σας βλέπω πρώτο υποψήφιο για τις προσαγωγές των δυνάμεων ασφαλείας), μασκούλα για τα χημικά, μααλόξ πλας και άλλα εξαρτήματα πορείας.

Well now...Φτάσαμε και στην παραμονή:
Περάστε όλη την ημέρα (στη δουλειά, στο σπίτι, την ώρα της σούπας) επαναλαμβάνοντας το ίδιο μάντρα: "Είμαι καλά. Είμαι ικανός. Έχω δύναμη να αλλάξω το μέλλον όπως θέλω εγώ. Κανείς δεν μπορεί να με αναγκάσει για το χειρότερο".

Πείτε το. Πολλές φορές.Ακόμα και αν δεν το πιστεύετε. Κάντε και εσείς μια προσπάθεια για το make-believe. Για το fake it till you make it, έστω.

Προσπαθείστε να κατανοήσετε το νόημα όλων αυτών.

Το βράδυ της παραμονής, αφού βουρτσίσετε δόντια, κάνετε την τουαλέτα σας, φορέσετε πιτζάμες και στρώσετε κουβέρτες, ετοιμαστείτε για την τελευταία φάση της προετοιμασίας:

Καθηστε αναπαυτικά στο ημίφως και ανάψτε μπροστά σας ένα μετρίου αναστήματος και μικρού διαμετρήματος κερί. Κοιτάξτε τη φλόγα. Αυτή είναι η απόγνωσή σας. Σκεφτείτε τον πόνο που ένα κάψιμο μπορεί να σας προκαλεί. Επικεντρωθείτε για λίγο εκεί και νοιώστε την απόγνωσή σας να μεγαλώνει. Λίγο ακόμα. Να μεγαλώνει. Ακόμα λίγο, να φουντώνει.

Κάπου εκεί, υπάρχει η κατάλληλη στιγμή. Η στιγμή που η απόγνωση είναι έτοιμη να μεταμορφωθεί. Τη συγκεκριμένη στιγμή (θα τη νοιώσετε, μην ανησυχείτε), κατεβάστε τα μάτια σας λίγο πιο κάτω για να συνειδητοποιήσετε τί υπάρχει και τι γίνεται εκεί.

Είναι το κερί. Το κερί που πριν ανάψει η φλόγα ήταν κρύο. Το κερί που τώρα που άναψε η φλόγα δεν μπορει πια να κρατηθεί. Και λιώνει Μεταμορφώνεται χωρίς να θέλει. Αλλάζει υφή και σχήμα.

Δείτε το κερί να μεταμορφώνεται ταχύτατα και να τρέχει χωρίς επιστροφή στο πιάτο/χώμα/πάτωμα. Εκεί πια έχει αλλάξει μορφή.

Σκεφτείτε ότι η ενέργεια μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Σκεφτείτε ότι η δική σας ενέργεια μπορεί να αλλάζει τον κόσμο.

Τελευταία κίνηση: σας αρέσει το λιωμένο κερί; Αν όχι, χρησιμοποιείστε τη δημιουργικότητά σας και τα χέρια σας για να το αλλάξετε. Μορφοποιήστε κατά βούληση το κερί. Δεν ξέρω ποιος ήταν ο βλάκας που σας είπε ότι απαγορεύεται πια να δημιουργείτε με τη λάσπη, τις λαδιές, το χυμένο αλάτι στο πάτωμα, το λιωμένο κερί όπως όταν ήσασταν παιδιά, αλλά πιστέψτε με, μπορείτε.

Κρατήστε την αίσθηση της δημιουργίας και της μεταμόρφωσης μέσα σας, αδειάστε το μυαλό σας και κοιμηθείτε.

Η επόμενη ημέρα προμηνύεται δημιουργική.

Come back you little witch....

     Έχω να γράψω από τις 17 Μαϊου. Συμπτωματικά, το τελευταίο ποστ ήταν για το ζεόλιθο, που έλεγα θα τον πάρω και δεν έχει παρενέργειες και άλλα τέτοια χαρούμενα. Και από τότε σιωπή. Αφού και εγώ ρίχνοντας μια ματιά σήμερα σκέφτηκα μήπως και τα τίναξα από την πολλή αποτοξίνωση, και γι'αυτό σταμάτησα να γράφω. :)
    Anyway, ο ζεόλιθος μια χαρά πήγε, να το δοκιμάσετε παιδιά, αν μη τι άλλο κακό δεν κάνει, οπότε βουρ.
    .....
..Είναι που έχει πέσει μια στεναχώρια στον κόσμο και δεν μπορείς να εκφραστείς ελεύθερα, με καταλαβαίνεις, ε;
   Τί να σου γράφω τώρα για ξόρκια και μεταξωτές κορδέλες, λες.
Και μετά κοιτάζω το keyword analysis (sic) και βλέπω πως οκ, κάτι κινείται, ακόμα και αν εγώ είμαι ψόφια.
Εκτός από το ζεόλιθο; Ο γάμος (μεγάλο κεφάλαιο), είναι το δεύτερο σε hits (been there, done that). Ακολουθεί το φεγγάρι, η Μάριον Γκριν, τα ξόρκια για δουλειά, τα σιγίλια, το mabon και δε συμμαζεύεται.

Το ΜΑΒΟΝ; Από όλες τις γιορτές του γουικανικού τροχού του χρόνου, το Mabon; Γιατί;

Αν το σκεφτείτε πάντως λίγο, μοιάζει να έχει πολλές ομοιότητες με την ψυχολογία του μέσου Έλληνα αυτόν τον καιρό... Ή ίσως επειδή σπάνια σαν ιδιοσυγκρασίες δίνουμε σημασία στο πέρασμα στο σκοτάδι (μεσογειακό ταμπεραμέντο να το πώ; εγγενή αισοδοξία;), να μας φαίνεται το mabon μια πολύ "ξένη" γιορτή και να θέλουμε να μάθουμε πώς γίνεται να γιορτάζεις το σκοτείνιασμα.

Ζεόλιθος 2 - Η δοκιμή

Χαχαχα, βλέπω το προηγούμενο post μου και γελάω. Ούτε το καταλαβαίνεις παιδιά. Τί χώματα και χαζά, όλα στο μυαλό είναι. Παίρνεις το χαπάκι σου με λίγο νερό ή με λίγο φαγητό ή σκέτο (αλλά σκέτο δεν γλιστράει με τίποτα, ακόμα και εγώ που καταπίνω όλα τα χάπια σκέτα, στο ζεόλιθο ελαφρώς το γούρλωσα, θέλει νερό το πράγμα), και αυτό είναι όλο.

Πόσα να πάρετε; Μέχρι 3 την ημέρα. Εγώ δοκίμασα και ένα, και δύο και τρία και δεν κατάλαβα τίποτα από παρενέργειες. Όπερ μεθερμηνευόμενον, είτε είμαι πολύ παρθένος οργανισμός (από άποψη χημικών πάντα), είτε είμαι ένα αναίσθητο μοσχάρι και δεν καταλαβαίνω τίποτα. Το ομορφότερο-αγορι-του-κόσμου πάλι στην αρχή μια κούραση, ένα λίγωμα στα πόδια το ένοιωσε. Τώρα παίρνει δύο την ημέρα και δεν νοιώθει τίποτα.

Πώς; Με άλλα φάρμακα; Δεν ξέρω, τι να σας πω. Ρωτήστε στο ψιλικατζίδικο, εγώ δεν είμαι από τη γειτονιά. Προσωπικά, δεν παίζω με ζευγαρώματα φαρμάκων εκτός και αν το πει ο γιατρός. Στην περίπτωση μου βέβαια μπορώ να παίρνω κάθε μέρα παράλληλα με το Τ4 (χα,χα, τί καλά, χωματάκι είναι και όχι φύκια-σόγια-μογια-και το κακό συναπάντημα). Και εκτός των άλλων, επειδή είναι χώμα, σε 8 ώρες έχει φύγει από τον οργανισμό δια της φυσιολογικής οδού, οπότε ό,τι παρενέργεια και να κάνει (λέμε τώρα), απλά δεν το ξαναπαίρνεις και τελειώνει.

΄Τι πράγμα; Αν πραγματικά τώρα πιστεύω ότι αυτό το πράγμα δουλεύει; Χμ... Ξέρω ότι κάνει δουλειά σε όλα τα υπόλοιπα. Γιατί όχι και στο σώμα;
Από την άλλη, πόσα οφέλη μπορεί να αποκομίσει ένας μέσος άνθρωπος που έχει τοξινωθεί στην καθημερινη του ζωή από τις ουσίες που τρώμε όλοι στη μάπα και θα συνεχίσουμε να τις τρώμε και μετά το ζόλιθο; Τί να σας πω. Αφού το αγόρασα, θα το φάω. Και αφού αποδεδειγμένα δεν κάνει κακό, δε βαριέσαι. Το πολύ πολύ να το πλήρωσα και να είναι μούφα.

Κατά τα άλλα, το φεγγάρι σήμερα σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό. Enjoy. :)

Ζεόλιθος

Βρε παιδιά, έχει ακούσει κανείς για το ζεόλιθο; Εγώ τον ήξερα μόνο για χρήση στην κηπουρική. Το τρώει αλήθεια κανείς αυτό το πράγμα επεξεργασμένο για να αποτοξινωθεί;

Αλήθεια τώρα: Το τρώει; Το χώμα; Το πέτρωμα;

Δεν ξέρω αλλά μου φαίνεται ανατριχιαστικό.

Εχμ...

Προσοχή παρακαλώ.. Το blog είναι ανοιχτό για σχόλια. Αλλά και ανοιχτό ακόμα και για μια καλημέρα. Έτσι, το λέω για μερικούς-μερικούς..:)

Σύγχυση....

Ομολογώ ότι βρίσκομαι σε σύγχυση τον τελευταίο καιρό. Κάτι, κάτι δεν πάει καλά, κάπου έχω χάσει το νήμα του χρόνου. Θυμάστε που έλεγα ότι είναι πολύ σημαντικό για μένα να βρεις το ρυθμό των πραγμάτων και να τον ακολουθήσεις; Σαν να είσαι σε μια ιστιοσανίδα και να πηγαίνεις ελεγχόμενα με το κύμα; Ε, εγώ αυτό, εδώ και μερικούς μήνες το έχω χάσει.

Τί φταίει να πάρει η ευχή; Γιατί τόση αποδιοργάνωση; Ομολογώ ότι ενσυνείδητα έχασα μετα μεγάλης μου λύπης μερικές ευκαιρίες. Κυρίως εγασιακές, αλλά για λόγους προσωπικούς. Τι να σας εξηγώ,ήταν μια μπερδεμένη κατάσταση, στην οποία κάποια ΤΕΛΕΙΩΣ υποθετικά "αν", με ανάγκασαν να αναβάλλω (μοιραία αναβολή μάλλον, θα δούμε πώς και αν και πότε θα το σώσουμε τελικά) την επαγγελματική μου πορεία, με το φόβο μήπως διαταραχτεί κυρίως η οικογενειακή μου γαλήνη.

Και κάπου εκεί, μεταξύ της πίστης στην απόλυτη προτεραιότητα της οικογένειας και της πικρίας για τις χαμένες ευκαιρίες, ω ναι, έχασα το ρυθμό. Ή έτσι νοιώθω. Κάπου εκεί πέρασε το επόμενο "καλό" κύμα και εγώ έμεινα να το κοιτάω που φεύγει.

Και μετά, έμεινα κόκκαλο. Πράγμα άσχημο, γιατί εγώ με τον καιρό αυξάνω γεωμετρικά την ανησυχία μου και κοκκαλώνω ακόμα περισσότερο.Και φυσικά, μέσα σε όλα αυτά, ή πέρα από όλα αυτά ή παράλληλα με όλα αυτά, ήρθε και η πνευματική αναστάτωση. Και ήρθαν και οι αμφιβολίες.

Μήπως, λέω μήπως, μήπως, μήπως, μήπως, μήπως; Μήπως, μήπως-μήπως-μήπως-μήπως; (όπου μήπως βάλτε διάφορες φιλοσοφικές ή μη αναζητήσεις της αλήθειας).

Για να μη σας πρήζω και βγαίνω εκτός θέματος, από ερωτήσεις τύπου "τί έφταιξε" άλλο τίποτα.

Από απαντήσεις δεν ξέρω τί γίνεται. Και νομίζω ότι κανείς δεν ξέρει γενικώς. Οπότε, καθότι και ακόμη επηρεασμένη από το ραδόνιο του νησιού, καταλήγω στα εξής:

Υπομονή (ό,τι προτείνεται δηλαδή σε όλες τις περιπτώσεις από όλους και για όλους, εγώ γιατί να αποτελώ εξαίρεση για τον εαυτό μου;)
Χαλάρωση (ραδόνιο λέμε)
Και λέω, λέω τώρα, μήπως και ένα μικρό τοσοδά σιγιλιάκι. :) Μικρούλι. Χαριτωμένο.

Αλλά είμαι ακόμα σε ανάρρωση γμτ..
.